904 km2,
53.500 inw.
Sinds de Oudheid heeft Chios de reputatie welvarend te zijn. Het
samenhorigheidsgevoel van de Chioten is in Griekenland
spreekwoordelijk: "De Chioten komen altijd met z'n tweeën".
Dit eiland ligt slechts 8 km van de Turkse kust. Het is erg bergachtig,
met twee toppen van 1186 en 1297m hoog.
In sommige oude dorpen wordt echt nog geleefd als
honderd jaar
terug, in alle rust en eenvoud.
Heel wat redersfamilies komen van dit
eiland (Karas, Livanos,
Chandris).
Volgens de legende het eiland van de dichter
Homeros (van de
Ilias en de Odyssee).
Chios staat bekend om zijn productie van mastiek.
De altijd groene, 1 tot 3m
hoge mastiekbomen scheiden een aromatische
hars af, die de grondstof vormt voor de productie van kauwgom, likeur
en tandpasta.
Iedere zomer wordt er hars gewonnen uit inkepingen in de
bast, waar de hars doorheen sijpelt. Als de hars daarna in de
buitenlucht stolt, wordt hij van de bast gestroopt en verder gedroogd.
De hars stolt alleen op Chios, op andere eilanden waar mastiekbomen
groeien, gebeurt dit niet! (Merkwaardig, niet ?) Voor de vrouwen, die
dit werk meestal doen, is het een tijdrovend en intensief werk.
Mastiekdorpen
Chios
kent vele
middeleeuwse mastiekdorpen (mastochória)
in het zuiden van
het eiland.
Een mooi voorbeeld van
de middeleeuwse verdedigingsarchitectuur.
Ze werden gebouwd rond een wachttoren die in het centrum van het dorp
staat met daarom
heen kleine huisjes die een aaneensluitende rij vormden als een
verdedigingsmuur.
Pyrgi
Een prachtig dorp, met vele smalle straatjes van kleine huizen. Sommige
huisjes zijn echte kunstwerkjes, die zijn
versierd met lineaire en geometrische patronen (
xysta),
soms bloemmotieven en dieren. Aan het dorpsplein (plateia)
bij de
Kimisis kerk vind je de
mooiste voorbeelden. In de smalle straatjes vind je ook de
Agios Apostolos kerk
uit de Byzantijnse tijd.
Mésta
Het best bewaard gebleven middeleeuws mastiekdorpje met ong. 350 inw.
In de jaren '80 werd het behoorlijk gerestaureerd.
Via een van de vier hoofdingangen van het ommuurde stadje, kom
je
in
een doolhof aan steegjes terecht, die allemaal op elkaar lijken en die
allemaal leiden naar het centrum van het dorp. Sommige
straatjes
zijn overdekt zijn met stenen bogen.
Bij de eigenaar van de taverna
Dionysio
(O morias is ta Mesta)
aan het dorpsplein (plateia) kon
men vroeger de sleutel krijgen om de
kerk
te bezoeken. (Nu is die gewoon open voor publiek)
Het terras van de taverna is overdekt met grote parasols. Het aan de
andere kant van het pleintje gelegen taverne
Despina (O
Messaionas) trekt
wat minder bezoekers; Dionysio
staat immers in alle gidsen en is een trekpleister
voor toeristen.
In de kleine smalle steegjes kom je ook leuke ambachtswinkeltjes tegen,
zoals deze Popular Art winkel.
De
Megalos
Taxiárchiskerk is
te
bezichtigen, met een mooie gebeeldhouwde houten iconotase en
is het oudste gebouw van het dorp.
Olymbi
Olymbi vonden wij het
origineelst
bewaard
gebleven mastiekdorp. In tegenstelling tot de de meeste vakantiegidsen,
die Mesta noemen. Het is een zeer rustiek landbouwersdorp met een
handjevol inwoners en veel ezels.
Het is niet gerestaureerd zoals in Mesta en wat minder versierd dan in
Pyrgi en (dus ?) komen er minder toeristen dan in die
mastiekdorpen.
Agia Irini
Via Pyrgi, Olymbia, Mesta kom je in het verlaten zuid-westen bij
Liménas Meston, een
marine haven. Hier vertrekt de boot naar Rafina.(Athene) Bij de baai
van Agia Irini krijg je weer het 'alleen op de wereld' gevoel. Aan een
leuke, kleine inham aan het blauwe water, is het heel rustig bij de
enige taverne "
Kalodoukas"
die verse garnalen en vis serveert.
Lithi
Schitterend gelegen aan een mooie baai aan de westkust van het
eiland. Het dorpje heeft prachtige witte huisjes en het mooie
zandstrand (met douches) is meestal erg rustig. Bij het haventje en aan
de weg langs het strand liggen een aantal tavernes en
(vis)restaurantjes, zoals
Kira
Despina en
To
Kyma, waar je nog in badpak kunt komen eten. Langoustines
zijn er de plaatselijke
specialiteit. Het plaatsje is nog verstoken van het massa toerisme.
